ในสถานการณ์ร้อนๆ ได้ส่งผลกระทบถึงยอดขายอัลบั้มเพลงลูกทุ่งทุกประเภท และทุกค่าย ไม่ว่าค่ายใหญ่ค่ายเล็ก แม้เพลงบางเพลงจะได้รับความนิยมสูงลิ่ว แต่ยอดขายกลับไม่กระฉูดเหมือนในอดีต ทำเอานายห้างนั่งกุมขมับ ท่ามกลางความสับสนวุ่นวายเช่นนี้ ตลาดเพลงก็ได้ต้อนรับเพลงฮิตอีกเพลงหนึ่ง “คนดีที่อ้ายบ่ฮัก” จากน้ำเสียงใสๆ ของ บุญตา เมืองใหม่ ว่ากันว่า แถวภาคอีสานดังกระหึ่มมานานนับเดือนแล้ว เข้าใจว่าช่วงนี้คงไหลเข้ามาเมืองหลวง และคงลามไปภาคอื่นๆ ต่อไป
ประเด็นที่ผมอยากเขียนถึงค่ายชัวร์ อันเนื่องมาจากความสำเร็จในการสร้างงานเพลงชุดใหม่ให้เป็นที่ยอมรับของตลาดเพลงคือ การสร้างนักแต่งเพลงประจำค่าย ต้องยอมรับว่า สองสามปีก่อนหน้านั้น ค่ายชัวร์ได้พึ่งบริการเพลงดังจาก ครูสลา คุณวุฒิ ค่อนข้างเยอะ แต่หลังจากครูสลาต้องเข้าไปนั่งประจำการที่แกรมมี่โกลด์ ก็ทำให้ผู้บริหารชัวร์หันมาปั้นนักแต่งหน้าใหม่ในสังกัด
ในอัลบั้มใหม่ของบุญตา ผมถือว่าชัวร์สัมฤทธิผลในเบื้องต้นแล้วครับ สำหรับการสร้างคนรุ่นใหม่ นั่นคือ สมชาย ตรุพิมาย ผู้แต่งเพลง “คนดีที่อ้ายบ่ฮัก”
“สมชาย” ก้าวจากบ้านโนนเพชร กิ่ง อ.เมืองยาง จ.นครราชสีมา เข้าสู่อ้อมอกชัวร์เมื่อ 5 ปีที่แล้ว ในฐานะนักร้องก๊วน “ชัวร์ชะชะช่า” เชื่อว่าแฟนพันธุ์แท้ค่ายชัวร์คงจำหนุ่มหน้าใส “สมชาย ไทรงาม” ได้เป็นอย่างดี
เขาเป็นนักร้องดีกรีปริญญาตรีจาก “มอดินแดง” หรือมหาวิทยาลัยขอนแก่น สถาบันการศึกษาเดียวกันกับ วสุ ห้าวหาญ นักแต่งฝีมือจัดจ้านของค่ายแกรมมี่โกลด์ มีความสนใจในเรื่องการแต่งเพลงลูกทุ่งมานานแล้ว ในชุดผ้าปูเตียง ของมนต์สิทธิ์ คำสร้อย ก็มีเพลง “ข้าวขึ้นเล้า” อันเป็นผลงานของสมชายรวมอยู่ด้วย งานเพลงที่กล่าวกันว่าสมชายได้แจ้งเกิดอีกเพลงหนึ่งคือ “ค่อยๆ ปล่อยมือ” เพลงที่ทำให้ ฝน ธนสุนทร ได้รางวัลมาลัยทอง ซึ่งสมชายแต่งเพลงนี้ร่วมกับ “บัณฑิต สังข์ทอง”
จะว่าไปแล้ว ในธุรกิจเพลงสมัยใหม่อย่างที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ ค่ายเพลงจำต้องสร้างนักแต่งเหมือนสร้างนักร้อง เพราะกระบวนการผลิตเพลงได้ผันเปลี่ยนจาก “จินตนาการปัจเจก” มาเป็น “จินตนาการรวมหมู่” ฉะนั้น ชัวร์ก็ต้องเลือกการสร้างงานให้เข้ากับยุคสมัย…ขอปรบมือให้เสี่ยเปิ้ล นายใหญ่ค่ายชัวร์ที่กล้าตัดสินใจด้วยจิตคารวะครับ!
บรรณวัชร